duyulup da asla yazılmayan bir çığlıktı karanlık.
alçak tepeler bile duvarlar gibi dik ve şuh bakışlı.
sorsan anahtarı yoktu çürüyüp terkedilmiş kapıların.
kapılar yürekler gibi sert,
boşlukları ışıksızdı bildiğim.
Back to Top